Honderdjarige in Herkingen
HERKINGEN – Honderd jaar geleden werd ze in Herkingen geboren, ze groeide er op en is er ook nooit vandaan gegaan: mevrouw Melissant-van Wageningen. Het was zaterdag 10 december dat ze eeuweling werd en ter gelegenheid daarvan zocht burgemeester Ada Grootenboer haar de daaropvolgende woensdag op in haar woning, in het bejaardencentrum in Herkingen.
Door Hans Villerius
Kerngezond is ze en slikt geen enkel pilletje. Ze kan ook nog prima uit de voeten en in eigen huis doet ze eigenlijk nog van alles, ondanks dat ze ook wat huishoudelijk hulp krijgt. Alleen, ze is stokdoof. Ze hoort echt niets meer en dat heeft meer impact dan je zo op 't eerste gezicht vermoedt. Want communiceren gaat daardoor maar moeilijk, met als gevolg dat contact met anderen er nauwelijks meer bij is en weinigen haar meer opzoeken. En dát geeft dat ze zich erg eenzaam kan voelen, nog afgezien van het feit dat op haar leeftijd toch al zovelen uit haar vroegere kring zijn weggevallen. Toch zien we hoe op eenvoudige wijze best een gesprek met haar mogelijk is. Tijdens het bezoek van de burgemeester schrijft mevrouw Melissants schoondochter op wat er aan haar gevraagd wordt en dan dient ze resoluut van repliek, helder, gevat en vol humor.
Ze werd geboren in 't Aarmenhûus, vertelt ze, in een gezin met vijf kinderen. 't Aarmenhûus stond aan de Klinkerlandseweg, net buiten Herkingen, en was zo laag gesitueerd dat ze 't bij hoge waterstanden niet drooghielden op de begane grond. Na de lagere school is ze op 't land gaan werken en ook in haar trouwdag heeft ze dat nog dikwijls gedaan, als zij en haar man een perceel 'jûun om d'n dorden' hadden. Haar man, 35 jaar geleden al overleden, kwam ook van Herkingen en leerde ze 'op 't durp' kennen. "Verder dan Haarken kwam je ommers nôoit", zegt ze. Aanvankelijk was haar man in loondienst bij een boer, maar later begon hij een loonbedrijf, zodat in het dagelijks leven het agrarische werk altijd wel een rol heeft gespeeld. Enkele keren is het gezin Melissant verhuisd in het dorp. En inmiddels al weer 28 jaar woont mevrouw Melissant in haar bejaardenwoning aan de Klinkerlandsestraat. Naast wat bezigheden in huis, handwerkt ze voor het goede doel, leest ze veel en ze lost ook graag een puzzeltje op.
Van de twee kinderen die ze kreeg, een zoon en een dochter, is alleen de zoon nog in leven. Haar dochter overleed twaalf jaar geleden. Daarnaast kreeg ze zeven kleinkinderen, tien achterkleinkinderen en negen achterachterkleinkinderen. En die zijn zaterdag met z'n allen geweest. Want een (over)(over)(groot)moeder die honderd wordt, daar heb je er maar één van.