Bijzondere boom voor golfbaan in Melissant

MELISSANT - Het was een beetje druilerig afgelopen vrijdag, maar het enthousiasme op de golfbaan Catharinenburg was er niet minder om. Cabaretier Richard Groenendijk was samen met zijn ouders naar de golfclub gekomen om een boom te planten. En niet zomaar een boom: een échte sequoia.

Door Pauline Hof

Sequoia’s groeien aan de westelijke hellingen van de Sierra Nevada tussen de 1200 en 2400 meter hoogte en behoren als conifeer tot de cipresfamilie. Richard Groenendijk: “Ik was in 2014 op vakantie in Amerika. Ik bezocht in Californië het Sequoia National Park. Ik vond het heel bijzonder. De sequoia bomen die daar staan, zijn gigantisch. Ze worden niet voor niets ook wel mammoetbomen genoemd. Echt heel indrukwekkend. Ze kunnen wel 95 meter hoog worden met een omtrek van 34 meter. Als je bedenkt dat bijvoorbeeld de watertoren in Dirksland maar 62 meter is, dan heb je wel een idee. Overal worden daar stekjes van de giant sequoia’s verkocht. Die vinden natuurlijk gretig aftrek bij toeristen. Ik heb er toen ook drie meegenomen als souvenirtje. Leuk verpakt in een soort van reageerbuisje.”

Verwend

Groenendijk, die erom bekend staat altijd spullen kwijt te zijn en dingen te vergeten, deed zijn reputatie eer aan door bij vertrek de stekjes op zijn hotelkamer te laten staan. De aardige dame van het reisbureau vond het zo sneu toen ze daarvan hoorde, dat ze direct een vriendin in Californië inschakelde. Die stelde alles in het werk om Richard weer zijn souvenirs te bezorgen. “De stekjes kwamen alsnog met de post achter me aangevlogen naar Nederland. Er was nogal wat gedoe met het invoeren. Ze hebben dus nog twee maanden bij de douane gelegen, voor ik ze uiteindelijk in mijn handen had. Om eerlijk te zijn, ik had er niet te veel verwachtingen meer van dat er nog leven in die dingen zou zitten. Maar goed, ik heb er twee aan vriendinnen gegeven en eentje deed ik cadeau aan mijn moeder”, aldus Groenendijk.

Het is maar goed dat die twee vriendinnen het niet moeten hebben van hun groene vingers, want hun stekjes waren in no-time dood. Het exemplaar van zijn moeder Ria bleek echter niet stuk te krijgen. “Eigenlijk is dat achteraf ook niet heel verwonderlijk”, lacht Richard. “Ik ken mijn moeder. Die geeft die stek een hapje en een drankje. Ze praat ertegen, die is een partij verwend en in de watten gelegd. Maar goed, dat ding groeide dus als kool. In de zomer stond hij buiten, in de winter nam ze hem mee naar binnen. Ze heeft enorm haar best gedaan goed voor hem te zorgen. Hij is zelfs meeverhuisd en stond daarna in een pot op het balkonterras van mijn ouders in Dirksland. Ze heeft hem nog een paar keer verpot, maar een sequoia verdient gewoon meer ruimte. Zijn voetjes moesten in de volle grond, vond mijn moeder.”

Verzorging

Ria Groenendijk, een fervent golfer bij de golfclub Roxenisse, vroeg zich af of ze op de golfbaan wellicht ruimte hadden voor haar sequoia. Ze vindt de golfbaan zelf ook zo’n fijne plek. De sequoia moest daar vast kunnen aarden. Baanmanager Ewoud Gebraad vond het een prima plan. “De golfbaan beslaat maar liefst 30 hectare, natuurlijk hadden we ruimte voor een boom. Hij heeft hier alle gelegenheid flink te groeien. Dat een sequoia heel erg groot kan worden, is hier geen probleem. Hij kan zijn gang gaan. Dat er ook nog zo’n verhaal aan dat boompje vastzit, maakt het natuurlijk extra leuk. Wij plaatsen daarom een bordje ‘Richard’ bij de boom.” Jan Hulsmann, ook een enthousiast golfer bij Roxenisse, plantte eerder ook al twee sequoia’s op de golfbaan. Zijn bomen zijn nu 14 jaar oud en al flink gegroeid. Bij deze bomen staan de bordjes ‘Jan’ en ‘Greenkeepers’. Dat laatste als eerbetoon aan de mannen die de golfbaan onderhouden.

Jan Hulsmann kweekte deze exemplaren niet zoals Richards boompje uit stek, maar uit zaad. Hulsmann: “De eerste jaren gaan ze vooral de lucht in, daarna komt pas de omvang. Ze kunnen wel 60 tot 70 centimeter per jaar groeien, al blijven sequoia’s in Europa vaak wel achter in hoogte bij hun Amerikaanse soortgenoten. Je ziet dat ze het hier op de golfbaan goed doen. Dat komt ook omdat de greenkeepers er heel goed voor zorgen. Zij verdienen alle lof! Het is trouwens wel een raar idee dat we deze bomen nooit volwassen zullen zien en op formaat, want daar gaat flink wat tijd overheen. Dat maken wij niet meer mee.”

Lichtpuntje

Tegelijk met het poten van de boom van Richard, zette ook Jan vrijdag opnieuw een exemplaar in de grond. “Hij heeft dus al meteen drie vrienden”, grapte Richard, die afgelopen week met de carnavalssingle van zijn alter ego Jopie Parlevliet, ‘Tebbie nou op je muil?!’ een regelrechte megahit te pakken had. De bomen staan bij elkaar op een prominente plek. Als je halverwege de 18 holes bent, op het punt dat je keert, kom je ze tegen. Ook vanuit het clubhuis zijn ze goed te zien.

Het poten ging vrijdag vrij vlot. De greenkeeper had het voorbereidende werk gedaan en al een gat gegraven. In no-time stond de boom met zijn wortels in de grond. Richard was na wat scheppen tevreden met het resultaat. “Ik hoop, dat ie het hier een beetje naar zijn zin krijgt. De omgeving is prachtig, daar zal het niet aan liggen.” Ria drukte de grond nog even aan en sprak de boom nog wat bemoedigende woorden toe. Richard: “Laten we er niet omheen draaien: we zitten nu in moeilijke tijden met een rondwarend coronavirus. Ik houd van lichtpuntjes in de narigheid. Dit verhaal is dan misschien maar klein. Sommigen halen hier hun schouders voor op, maar het ontroert me. Dat zo’n klein stekje, zoveel kracht in zich heeft en gewoon doorzet en groeit en een grote boom wordt, ondanks alles. Zo mooi vind ik dat. Daar kan ik blij van worden. Weet je, tenslotte beginnen alle grote dingen op de wereld, hoe je het wendt of keert, toch altijd klein!”