Afbeelding

Zendingsgezin Breen vertelt over hun werk in Suriname

Algemeen 436 keer gelezen

SOMMELSDIJK - “Ruim twee jaar geleden stonden we hier ook, te vertellen wat we gíngen doen. Nu, twee jaar later, mogen we spreken over wat we gedaan hébben.’’ Aan het woord zijn Sjaak en Paulina Breen. Met hun drie kinderen werden zij uitgezonden naar Suriname, waar Sjaak voor MAF werkt. Op dit moment zijn ze enkele maanden met verlof in Nederland, en geven in de Hersteld Hervormde Kerk van Sommelsdijk een presentatie over hun ervaringen.

Door Erwin Guijt

Dominee Kos opent de samenkomst met gebed en een korte schriftlezing. Door de coronamaatregelen kan niet iedereen aanwezig zijn, maar de bijeenkomst kan ook online gevolgd worden. Sjaak trapt af met de introductie van MAF, wat staat voor Mission Aviation Fellowship. In Suriname is hij voor die organisatie base-manager, wat inhoudt dat hij het spil in het operationele web is. Het team is heel internationaal, met mensen van allerlei verschillende identiteiten. “Maar hoe verschillend je ook bent in gewoonten en gebruiken, we starten iedere dag met een geopende Bijbel. Daar vinden we elkaar."

Komen met de kano

Belangrijke component is het zendingswerk. MAF vervoert zendelingen en zorgt ervoor dat ze bevoorraad worden. Regelmatig worden er ook Bijbelconferenties verzorgd, waarbij predikanten uit het hele land naar een centraal gelegen plek komen. “Sommigen komen van dorpen dichtbij en komen met de kano, anderen moeten gevlogen worden." Wat het werk zo mooi en zo bijzonder maakt, is dat je het effect van het Evangelie ziet. “Waar vroeger twee elkaar concurrerende stammen om elk stukje bos vochten, zitten ze nu gebroederlijk naast elkaar. Dat is heel mooi om te zien."

Ook verleent MAF medische hulp in Suriname. “Je ziet er veel slangenbeten, ook ongelukken met kettingzagen komen regelmatig voor." In het regenseizoen kan dat wel eens voor lastige situaties zorgen. “Dan weten we dat iemand onze hulp nodig heeft, maar is het door de weersomstandigheden niet verantwoord om te vliegen. Dat is lastig voor alle mensen met een dienend hart." Tot slot doet de MAF aan gemeenschapsontwikkeling en trainingsprogramma’s voor nieuwe piloten.

Houtsplinters

Dan geeft Sjaak het woord aan zijn vrouw Paulina. Ook zij helpt met MAF-werkzaamheden, onder andere door het initiatief ‘Moeders in gebed’. “Dat is bij een vrouw aan de keukentafel ontstaan, en is een soort gebedskring waarin voor allerlei verschillende zaken gebeden wordt." Er komen bijzondere verhalen voorbij. “Zo was er een vrouw met de zorg voor een gehandicapte zoon, die zodoende niet van huis kon. Via een jonge vrouw uit Nederland leerde de vrouw naaien, waardoor ze nu in haar eigen levensonderhoud kan voorzien." Paulina laat een van haar creaties, een tas met allerlei verschillende motiefjes, aan de zaal zien.

Hun drie kinderen gaan naar school in Paramaribo. “Het doet wel wat met je als je je kind voor het eerst naar school brengt", geeft ze eerlijk toe. “Hier hebben we mooie gladde vloeren, nette stoelen, brandschone wc’s… Daar moest onze Lucas op een stoel met kapotte zitting zitten, waar de houtsplinters uitstaken." Desondanks hadden de kinderen het al snel haar hun zin. Hun oudste zoon, Jesse, gaat volgend jaar naar het middelbaar onderwijs. Een nieuwe, spannende stap.

Kaaimannen in de sloot

Tot slot neemt haar man weer het woord, die iets vertelt over het land zelf. “De indianen zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname. Zij leefden in de jungle en aan de kust. Suriname is een land met een heel gevarieerde bevolking. De Marrons en de Creolen zijn door de Nederlanders ingezet als slaaf op de vele plantages in het land." Qua voorzieningen en overheidsapparaat werkt alles niet zo soepel als in Nederland. “Er moest een inspecteur vanuit de overheid bij ons langskomen, maar ons werd wel gevraagd of we hem zelf wilden komen ophalen. De benzine was namelijk op."

“De eerste dagen rijd je echt rond van: waar zijn we in terechtgekomen? Maar ik moet zeggen dat het ontzettend snel went." Wat ook went, zijn de stroomstoringen. Alle kabels zijn nog bovengronds, dus regelmatig rijdt er iemand tegen aan elektriciteitspaal aan, waardoor de halve stad weer zonder stroom zit. Interessant is de grote tweedeling in de samenleving: er is een kleine middenklasse, maar er zijn heel veel armen én een aanzienlijke groep rijken. Ook bijzonder is de natuur, de kaaimannen zwemmen bij hen achter in de sloot. Na een paar vragen van aanwezigen wordt de avond toepasselijk genoeg geëindigd zoals deze is begonnen – met gebed.

De familie Breen op een archieffoto.

Uit de krant