Vrouwencompetitie duivensport: duiven met knalroze ringen

26 februari 2020, 15:22 Algemeen 699 keer gelezen

MIDDELHARNIS – Vorig jaar werd op landelijk niveau geprobeerd om meer vrouwen actief bij de duivensport te betrekken. Dat staat nog maar in de kinderschoenen, maar in Noord-Holland startten vrouwen toen hun eigen competitie. “Toen dachten we, dat kunnen wij ook. Wat is er nu leuker dan een eigen competitie? We zijn er groâs op.’’

Tekst en foto: Erwin Guijt

In het Melkhuusje in Middelharnis zitten Sonja Hagens (53), Annemiek Tiggelman (13) en Jozien Wijnties (53) op een rijtje. Tigggelman en Wijnties zijn enthousiaste sportbeoefenaars, Hagens zit in het Comité van de Ladies League - de damescompetitie binnen de duivenwereld. “Vorig seizoen hebben we een kleine competitie gehouden met de verschillende vrouwen van Goeree-Overflakkee en Voorne-Putten. Dat was erg leuk, en zo hoopten we ook meer vrouwen te stimuleren om de duivensport te beoefenen. Er waren twaalf deelnemers en Richard van den Bos noteerde de uitslagen. De duiven waren makkelijk te herkennen door het felroze ringetje dat ze aan hun poot dragen.’’ Hagens laat op haar telefoon een foto zien.

De vrouwenwedstrijd werd gehouden in juli, de prijsuitreiking was op 2 november. “We willen er graag mee verder.’’ Daarom is er een comité gevormd met Hagens, Corina Beyer en Marlien van den Bos. En organiseerden ze een speciale duivenmiddag afgelopen zaterdag 22 februari. Daar ging het naast de gezelligheid ook om het binnenhalen van sponsors voor een volgend seizoen te financieren. Het duivenseizoen loopt van april tot en met september.

Heel veel liefde

De duivensport is van oudsher een mannenbolwerk. Toch komt daar volgens de dames verandering in. Wijnties: “Je ziet dat er steeds meer vrouwen actief worden. De mannen zien ook dat wij met respect met onze duiven omgaan en waarderen dat. Ik denk ook wel dat er kleine verschillen zijn tussen mannen en vrouwen op dit gebied. Mannen gaat het misschien soms meer om het sportieve en de competities, terwijl vrouwen juist heel veel liefde en geduld geven aan de duiven en ze verwennen. Soms wel eens een beetje té misschien’’, glimlacht ze. “Al verschilt dat natuurlijk per persoon.’’

Alle drie de dames zijn via hun mannelijke familieleden bij de duivensport terechtgekomen. Hagens: “Ik kom uit een echte duivenfamilie, zoals we dat noemen. Het gaat vaak over van vader op zoon. Langzamerhand ging ik steeds meer meehelpen met mijn mannelijke familieleden en zo werd ik erin gezogen. In het begin weet je van toeten noch blazen, maar dat gaat steeds beter. Ik kan me wel voorstellen dat het als leek moeilijk is om aan het duivenhouden te beginnen. Belangrijkste is dat je feeling hebt met duiven. En het is misschien wel een virus.’’

Ook Annemiek komt uit een duivenfamilie. “Mijn opa deed het al, mijn broer ging met duiven aan de slag en toen ik ook.’’ Zij en Hagens doen het nog niet zo lang: eigenlijk pas sinds de eerste vrouwenwedstrijd. Wijnties is een veteraan: zij zit al 23 jaar in de sport, ook in landelijk verband. Waar alle drie de dames het over eens zijn, is dat het een sport is die de weekenden opslokt en waar je behoorlijk wat tijd aan kwijt bent. “Maar als je het hok binnenkomt en de duifjes gaan op je rug zitten is dat zó geweldig en ben je trots. Als je wat loopt te keutelen tussen de beestjes zie ik dat gewoon als ontspanning.’’

Vlucht der vluchten

De duiven moeten trainen om mee te doen aan de wedstrijden, die qua afstand sterk variëren. Het aantal kilometers loopt van 100 tot 1200 kilometer. “De 1200 kilometer is naar Barcelona, wat geldt als de vlucht der vluchten’’, aldus Hagens. De duiven worden getraind naar de afstand die ze moeten afleggen. Annemiek heeft bijvoorbeeld snelle duiven, voor de wat kortere afstanden.

Landelijk gezien is de duivensport sterk aan het vergrijzen. Hoe is dat hier? “Het is niet leeftijdsgebonden. De jongste bij ons is 13 en de oudste ongeveer 60. Wel zie je dat het moeilijk is om met de sport te beginnen, omdat je behoorlijk wat materiaal aan moet schaffen. Je bent snel zo’n 2000 euro kwijt. Maar dan heb je ook wat!’’ Voelt het eigenlijk nog bijzonder om als vrouw de duivensport te bedrijven? Zowel Hagens als Wijnties beginnen gelijk over de roze ringen. De laatste: “Het geeft energie als je duiven daarmee ziet vliegen. Dat heeft wel wat extra jeu.’’ Hagens: “Mijn broer en man genieten met me mee.’’

Kortom, de Ladies League is een blijvertje. Voor volgend seizoen staan er al twintig vrouwelijke deelnemers genoteerd, maar de dames benadrukken: “Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!’’