Afbeelding

Beetje afzien in tiny house

Algemeen 2.378 keer gelezen

Vorig jaar vertelden Corné en Mirjam Looij over de bouw van hun Tiny House en de zoektocht naar een geschikte locatie. De serie was afgesloten maar we hebben hen gevraagd hoe de winter is verlopen in hun tiny house.
Volg @mirjamlooij op Instagram voor de laatste updates.

Het is alweer even geleden dat we een column schreven maar vandaag geven we jullie als lezers graag een update. De zomer en herfst zijn we prima doorgekomen in ons tiny house maar met dat de dagen korter en kouder werden hebben we soms best een beetje moeten afzien.

Iets waar ik bijvoorbeeld maar moeilijk aan kan wennen is de temperatuur in ons tiny house nadat het een nacht heeft gevroren. Het huis is goed geïsoleerd maar bij temperaturen rond het vriespunt is het toch al snel tussen de 12 en 15 graden. Ik kan er al vrij moeilijk uitkomen 's ochtends maar dat is nu echt nog een tikkeltje lastiger. Als ik moet werken en de wekker gaat, vlieg ik vanuit ons slaaploft naar beneden (wat ik na een paar maanden oefenen heel snel kan zonder mijn hoofd te stoten...) om mezelf razendsnel om te kleden. Na een kwartier zit ik dan in de auto met de kachel op de hoogste stand te ontbijten. We hebben behoorlijk wat luxe ingeleverd waardoor ons leven gewoon niet meer zo makkelijk en comfortabel is als voorheen. Maar als je ons de vraag zou stellen of we terug willen naar ons nieuwbouwhuis is het antwoord beslist nee. We zijn veel dankbaarder en sneller tevreden dan voorheen. Veel dingen die vroeger gewoon waren zijn nu bijzonder.

Dat gevoel is er als de zon in ons huis schijnt en de ruimte verwarmt. Zonneschijn betekent dat de zonnepanelen hun werk optimaal kunnen doen zodat de accu weer oplaadt. Een vollere accu betekent dat we een lekkere ovenschotel kunnen maken met ons kleine oventje of dat alle ruimtes goed gestofzuigd kunnen worden op de knieën. Dat gevoel is er ook als ik het beddengoed van ons bed haal, naar de wasserette breng, na een uur weer ophaal, de lakens buiten hang, vervolgens de lakens binnen hang om nog wat meer te drogen, de bedden opnieuw opmaak (wat een lastig klusje is gezien de hoogte van het slaaploft) en 's avonds tussen de frisse lakens lig. Een van de fijnste dingen van het wonen in een tiny house vinden we de noodzaak om dichtbij de natuur te leven.

Het huisje is klein, de binnenruimte beperkt, dus zijn we veel vaker buiten dan vroeger. Sterker nog, er is een sterk verlangen om zoveel mogelijk buiten te zijn. Zodra we de zon zien zakken voelen we de behoefte om naar buiten te gaan omdat we het liefst iedere zonsondergang willen beleven. Maar ook bij kou, een harde wind of regen, kleden we ons aan om een frisse neus te halen. Zoals we al eerder schreven is onze droom om een tiny house community te starten met meerdere tiny houses. Een eerdere locatie die we hadden gevonden in Oude-Tonge is helaas niet goed gekeurd door de gemeente. We zijn dus nog steeds op zoek naar een locatie waar we met 10 tiny houses kunnen staan en waar we bijvoorbeeld een moestuin en schuurtje kunnen delen.

Het duurt (gelukkig) nog even maar eind mei gaan we de Klepperstee verlaten. We zijn daarom ook op zoek naar een ander (tijdelijk) plekje. Heeft u een idee voor een tijdelijke of vaste plaats? Stuur een e-mailtje naar tinyhousesgo@hotmail.com. We zijn blij met iedere tip!

Voor degene die ons huisje graag nog een keer willen bekijken, in mei organiseren we weer een open middag. De aankondiging hiervan vindt u t.z.t. in het Eilanden nieuws of via mijn Instagrampagina @mirjamlooij. Op mijn pagina vindt u ook meer foto's en verhalen van ons tiny house. Inmiddels staat er een filmpje van ons tiny house op Youtube met beelden van de bouw, de rit naar Ouddorp en het eindresultaat. U kunt het filmpje vinden als u in de zoekbalk 'Zo wordt een tiny house gebouwd' intikt.

Veel kijkplezier!

Hartelijke groet, Corné en Mirjam

Uit de krant