Jonge Dirkslandse trombonist speelt mee tijdens de Taptoe

DIRKSLAND – Zoiets maak je niet gauw weer mee: als 12-jarige in een groep van negentig trombonisten spelen voor een volle Ahoy. Het overkwam Stijn Mol uit Dirksland, tijdens de Nationale Taptoe. "Een prachtige ervaring. Dit had ik niet willen missen."

Tekst en foto: Kees van Rixoort

Stijn, die net is begonnen op de middelbare school, maakt al sinds zijn vierde muziek. "Ik zat op blokfluit-les, maar ik wilde eigenlijk altijd al op de trombone spelen. Waarom? Omdat de trombone – zeg geen schuiftrompet – anders is dan andere instrumenten, de bugel bijvoorbeeld. Je kunt er glissando's mee maken. Op een blokfluit zitten knopjes die je moet indrukken, terwijl je bij een trombone moet schuiven. Het is een hartstikke fijn instrument. Het klinkt lekker laag, lager dan een bugel of een trompet, en je speelt meestal niet de moeilijkste partijen."

Noten maken
Door les te nemen bij de muziekschool en de Dirkslandse muziekvereniging Amicitia ging het steeds beter. "Daar leer je wel noten maken", lacht Stijn, die bij Amicitia een van de twee trombonisten is in het 'grote orkest' en ook zijn partijtje meeblaast in het jeugdorkest. Vorig jaar was hij voor het eerst als muzikant present bij de Dodenherdenking in Dirksland.

Maar de Nationale Taptoe, dat is natuurlijk wel andere koek. Stijns vader zag in een blaadje iets over dit militaire muziekevenement, dat eind september toe was aan de vierenzestigste editie. Zijn oog viel vooral op de uitnodiging aan trombonisten om een stuk te komen spelen. Stijn, die graag marsen speelt, was direct geïnteresseerd.

De aanmelding lukte en op zaterdag 28 september toog de jonge Dirkslander naar Rotterdam-Zuid. Daar studeerde hij eerst in een groep met negentig trombonisten – jong en oud, man en vrouw – onder leiding van Jörgen van Rijen Pavane la Bataille in, om dat stuk later voor drieduizend mensen ten gehore te brengen. "Een mooi stuk, dat paste bij het thema van de taptoe: tweehonderd jaar militaire muziek."

Blijven spelen
Stijn, die niet de allerjongste trombonist op het podium was, kijkt terug op een goede uitvoering, die twee keer applaus oogstte. Het zal een stimulans zijn om door te gaan met musiceren op de trombone. Zijn werk zal Stijn er niet van maken, want het liefst treedt hij in de voetsporen van zijn vader, die zeeman is. Maar dat hij blijft spelen, dat staat wel vast. Ook op bruiloften, wat al enkele keren gebeurde, en thuis, waar regelmatig filmmuziek te horen is.

Het liefst speelt Stijn echter niet solo, maar samen. Vandaar dat het optreden tijdens de Nationale Taptoe een prachtig geschenk was. En een ervaring die hij niet snel zal vergeten.