Afbeelding

Het roer om: Van de verzekeringsbranche naar het basisonderwijs

Algemeen 751 keer gelezen

OUDE-TONGE - Stoer zeg, dat je die stap zet op je vijftigste. Dat is de meest gehoorde reactie als Simon Zwijgers vertelt dat hij het roer heeft omgegooid. Na jarenlang in de verzekeringsbranche te hebben gewerkt, staat hij nu voor de klas. Hij geeft les aan groep 7/8. "Het is nog zwaarder dan ik dacht, maar ik heb er geen moment spijt van."

Tekst en foto: Martijn de Bonte

"De belangrijkste eigenschap voor een meester of juf is dat je een klik moet hebben met kinderen. De rest is allemaal aan te leren, maar zonder die klik moet je er niet aan beginnen." De kersverse leerkracht heeft die klik. "Pas waren we met de kerk op kamp en gingen we met z'n allen zwemmen. We deden een spelletje en toen vroeg ik aan een klein meisje dat naar de groep stond te kijken of ze mee wilde doen. Later zocht ze mij op en begon ze hele verhalen te vertellen. Op één of andere manier voelen kinderen zich thuis bij mij."

Mavo, havo, vwo
De inwoner van Oude-Tonge is geboren in Scheveningen, maar grotendeels getogen in Brabant. Zijn vader had een eigen bedrijf en bouwde winkelinterieurs. Simon: "Zijn werk was ook zijn hobby, hij was altijd met plezier aan het werk. Dat wilde ik ook, ik hielp regelmatig mee in het bedrijf. Maar ik ben niet buitengewoon goed in timmeren of directeur zijn, dus het bedrijf voortzetten zat er niet in." Simon bracht veel jaren door op de middelbare school, na de mavo doorliep hij de havo en vervolgens het vwo. Leerkracht worden sprak hem wel aan, maar dat had in die jaren een hoog 'geitenwollensokkengehalte'. Het was niet een groep waar hij graag bij wilde horen. Dus werd het geen pabo, maar een studie economie aan de universiteit. "Met economie kon je alle kanten op." Na zijn studie en diensttijd rolde hij per toeval de verzekeringswereld in. Hij startte als archivaris en werkte uiteindelijk als senior quality analist. Vijfentwintig jaar op rij werkte hij in de verzekeringsbranche. Nuchter: "Ik was bij toeval in die wereld beland, het was geen bewuste keuze. Ik deed het om geld te verdienen en had het over het algemeen naar mijn zin, maar het was niet mijn droombaan."

Enthousiaste verhalen
Op zijn vijftigste werd hij, mede door een overlijden in zijn directe omgeving, aan het denken gezet. "Toen realiseerde ik mij dat ik mijn werk doordeweeks net zo leuk zou moeten zijn als de dingen die ik doe in het weekend. Ik was op zoek naar het gevoel dat mijn vader had, die had altijd plezier in zijn werkzaamheden. Langzaam maar zeker kwam zijn oude wens om met kinderen te werken weer bovendrijven. Dat idee werd aangewakkerd door de enthousiaste verhalen van zijn dochter, die de opleiding volgt tot onderwijsassistent. Hij besprak het met zijn vrouw, die stimuleerde hem om werk te maken van zijn droom om meester te worden. Het viel ondanks de grote tekorten in het basisonderwijs aanvankelijk niet mee om een school te vinden waar hij aan de slag kon om om praktijkervaring op te doen. Simon gaf niet op en zo stond hij ruim een jaar geleden voor het eerst voor de klas. Groep 4 in een multiculturele Haagse buurt. Zijn enige voorbereiding was een paar dagen meelopen bij verschillende meesters en juffen.

Lege gereedschapskoffer
"Ik dacht: als ik in het diepe spring, dan leer ik vanzelf zwemmen. Ik had er zin in om voor het eerst voor de klas te staan, maar was ook gespannen op een bepaalde manier." Hij was vroeg op school en las de overdracht die voor hem klaar lag als invaller, die bleek minimaal. Later op zijn allereerste dag kreeg hij de klas met geen mogelijkheid stil, hij zag maar één oplossing en schreeuwde hard "Nu is het stil!" Een meisje schrok zo van zijn uitval, dat ze moest overgeven. "Toen dacht ik wel: waar ben ik aan begonnen." Een jaar later zegt hij stellig: "Nu zou ik dat nooit meer doen. Het eerste jaar was vooral overleven, maar ik heb er wel heel veel van geleerd. Ik begon met een lege gereedschapskoffer, nu zit er een hamer en een schroevendraaier in. Ik moet nog veel ander gereedschap verzamelen, maar het gaat de goede kant op. Ik heb altijd tegen mijn kinderen gezegd: als je iets echt wilt, dan kun je het." Met een brede lach: "Nu moet ik dat zelf waarmaken."

Studeren met kerst
Wat in de praktijk tegenvalt, is de werkdruk. "Het is zeker geen baan van negen tot vijf uur." Vaak ben ik wel een uur of negen á tien op school en 's avonds ga ik vaak ook nog even achter de computer zitten om lessen voor te bereiden. "Iedere donderdag ga ik zelf naar hogeschool InHolland in Rotterdam, daar volg ik een verkorte pabo. Daarnaast loop ik één dag per week stage, dan kijk ik mee bij een ervaren leerkracht, of geef onder begeleiding zelf een les. De andere drie dagen sta ik alleen voor de klas. De combinatie van werken en studeren is pittig. Mijn sociale leven staat op een laag pitje, met Eerste en Tweede Kerstdag was ik aan het studeren. Ik vind het schrikbarend om te zien hoeveel medestudenten er al af zijn gehaakt. We begonnen met een club van ruim 20, daar zijn er nu nog 11 van over." In de klas is hij met zijn 52 jaar verreweg de oudste. "Ik haal het gemiddelde flink omhoog. Ik had een stagebegeleider die ruim twintig jaar jonger was, dat vond zij in het begin wel wat ongemakkelijk, nu gaat het prima."

Iedere dag een hoogtepunt
De reden dat Simon heeft gekozen voor het basisonderwijs, is simpel. "Ik vind het leuk om met kinderen om te gaan en de afwisseling met verschillende vakken spreekt mij aan. Rekenen en geschiedenis vind ik het allerleukst om te geven. Maar ik heb ook wel iets met taal." Iedere dag heeft hij wel een moment waarop hij zeker weet dat hij de juiste keuze heeft gemaakt. Als een meisje zegt dat hij het zo goed heeft uitgelegd. Of als een kind hem spontaan een knuffel geeft. Of toen het hem lukte om door te dringen tot het jongetje met Gilles de la Tourette, die voor bijna iedereen onbereikbaar was. "Het geeft een geweldig gevoel als je kinderen op ziet bloeien. Ik wil kinderen graag meegeven dat ze hun talenten moeten gebruiken. Al heb je er maar één, doe er wat mee. "

Mannen zijn zeldzaam
Na de vraag over de verschillen tussen zijn eigen basisschooltijd en de school van nu, valt de vlotte prater voor het eerst tijdens het gesprek even stil. Na even te hebben nagedacht: "Vroeger was het meer eenrichtingsverkeer, toen leerde je de tafels uit je hoofd, nu leren kinderen de logica achter de tafels. Kinderen worden nu ook veel meer uitgedaagd om zelf dingen te ontdekken en daardoor te leren. Onderwijs is vandaag de dag veel meer gericht op het individu." In het basisonderwijs zijn mannen in 2019 een zeldzame verschijning. Op een school met alleen maar juffen, noemde een jongetje hem 'Papajuf'. "Die titel draag ik met trots."

Opgestroopte mouwen
Dit schooljaar heeft hij voor het eerst een eigen klas, groep 7/8 op een christelijke school in Oud-Beijerland. "Het is een pittige groep, maar het is wel heel fijn om nu een eigen klas te hebben. Ik stroop mijn mouwen op en ga er tegenaan." Door zijn overstap vanuit de financiële sector naar het basisonderwijs heeft de kersverse onderwijzer wel wat ingeleverd wat betreft salaris. "Maar dat boeit mij totaal niet. Ik ben nu hele dagen met mijn hobby bezig, dat gevoel is onbetaalbaar."

Uit de krant