Omloop: Groep Gelderlanders gaat het mentale gevecht aan

Over vier weken is de Omloop, het evenement waarbij deelnemers in 24 uur het hele eiland rondlopen. Voor Thon Dorresteijn uit Ederveen (Gelderland) is dit de zesde keer dat hij aan de Omloop meedoet. De eerste keer viel hij uit. "Wat je dan leert is dat je een knop om moet zetten. Natuurlijk is het fysiek zwaar, maar het is vooral een mentale uitdaging.'' Daarom loopt hij altijd met een groep vrienden, die elkaar erdoorheen sleept.

Tekst Erwin Guijt
Foto: Thon Dorresteijn

Thon (24) studeert geneeskunde en sport veel, hij loopt hard en speelt zaalvoetbal. Hij wandelt echter maar één keer per jaar, en dat is met de Omloop. Maar hoe komt iemand uit Gelderland met de Omloop in aanraking? "Mijn ouders komen van het eiland, ikzelf kom er niet veel. M'n oudere broer heeft een keer met de Omloop meegedaan en zo ben ik in aanraking gekomen met het Omloopvirus.''

Mentaal gevecht
Van de vijf keer dat de Gelderlander heeft meegelopen, is hij vier keer gefinisht. "Ik denk dat iedereen die de Omloop loopt op een bepaald punt komt dat het lichaam gaat protesteren. Dan wordt het een mentaal gevecht.'' Inmiddels is het volgens Thon bijna een verslaving. Ieder jaar probeert hij weer een groep vrienden mee te krijgen. Dit jaar zijn ze met een man of tien, waarvan het voor drie of vier de eerste keer is.

Als hij z'n vrienden mee vraagt wordt hij regelmatig voor gek verklaard. "Maar dan zeg ik: je móét de Omloop een keer gelopen hebben in je leven. Dan kun je dat het beste doen als je nog jong en fit bent. Dan zie je ze vaak even nadenken en dan geven ze vaak toe. Dat is mijn argument om anderen over te halen. Het lopen zelf vindt Thon 'behoorlijk beroerd'. "Het is zwaar en saai. Maar het is elk jaar weer mooi om met elkaar te lopen en met elkaar de finish te halen. En qua evenement is het altijd erg goed geregeld. Echt top.''

Niet drooghouden
"Ik zie er ieder jaar weer tegenop. Toch redden we het altijd wel met de groep of een deel van de groep. Dat zorgt voor een ontlading: niet iedereen kan het bij de finish drooghouden. Je kan dat niet goed uitleggen, dat moet je gewoon samen ervaren.'' Een van de vrienden van Thon heeft twee keer meegedaan en is beide keren bij de 60 kilometer uitgevallen. "Dat is nu wel een mentale hobbel, dus gaan we als groep alles op alles zetten om hem toch over de finish te krijgen.''

Hoe bereidt de groep zich eigenlijk voor? Grinnikend: "Eigenlijk doen we er niks voor. Na de finish drinken we uitgeput een biertje in Middelharnis en dan stelt iemand dat we voor volgend jaar wel zouden moeten trainen. Maar daar komt niks van. Als je 40 kilometer wil oefenen, ben je toch je zaterdag kwijt. Dat is lastig plannen. Vorig jaar is het overigens wel gelukt om een keer te oefenen. En nu hebben we recent de Nijmeegse Vierdaagse gelopen, dus dat was ook een goede oefening.''

Scheenbeenvliesontsteking
Van tevoren zit Thon ermee in zijn maag dat er iets kan gebeuren waardoor je echt moet stoppen. "Een vriend van mij kwam vorig jaar één minuut voor zeven als laatste binnen. Hij had een scheenbeenvliesontsteking, waar hij nu nog steeds last van heeft.'' Zelf kreeg Thon dat jaar last van een oogontsteking. Daarom liep hij een deel van de tocht met een zonnebril op. Hij is er nuchter onder. "Het herstelt snel, een paar dagen rust en het is weer over.''