Ds. Bakker: "Als je zestien jaar bent, is dominee worden niet stoer''

22 januari 2019, 15:18 Algemeen 28.927 keer gelezen

NIEUWE-TONGE – Hij is nog maar net verhuisd, en dat is goed te zien in het nog vrij lege huis. Maar de hartelijke ontvangst van - nu nog kandidaat - T.A. Bakker (23) en zijn vrouw is er niet minder om. Morgen hoopt hij intrede te doen bij de Hersteld Hervormde Gemeente te Nieuwe-Tonge. Eilanden-Nieuws sprak met hem in de pastorie - die in de volksmond al 'De Bakkerij' heet.

Tekst en foto: Erwin Guijt

Bakker is afkomstig uit het noorden van Friesland, maar woonde hiervoor drie jaar in Katwijk. "De omgeving hier deed me sterk denken aan Friesland, waar het ook zo weids en landelijk is. Mijn vrouw zei dan ook meteen dat je hier lekker van je af kunt kijken. Dat is wel iets anders vergeleken met Katwijk, waar alles stevig op elkaar gebouwd is.'' Ook de mensen vielen hem op, in het bijzonder de eigenschap dat ze hun handen flink uit de mouwen kunnen steken. "Dat hebben we rond de afgelopen verhuizing wel gezien.''

Niet stoer

Voor het beroep kende hij het eiland nog niet. "Ik deed pastoraal werk in Numansdorp, maar dan kwam ik de brug niet over.'' De eerste nacht in de pastorie was even wennen. "Maar we hebben het prima hier. Wel is het even wennen, je laat toch wat achter. En je positie verandert. Je studeerde theologie en preekte af en toe, maar nu gaan mensen je ook echt zien als dominee. Hier heb je zes jaar naar toegeleefd, tegelijkertijd weet je ook niet wat het precies is. Daarnaast…'', hij aarzelt even, "…is het ook zoeken naar je verhouding tussen persoon en ambt. Als predikant is het erg belangrijk jezelf te zijn. Aan de andere kant ben je ook ambtsdrager, wat inhoudt dat God je heeft geroepen.''
In eerste instantie leek het er helemaal niet op dat Bakker predikant zou worden. "In VWO 4 en 5 wilde ik graag accountant worden. In VWO 6 riep ik dat nog wel, maar het begon te knagen. Even daarvoor kwam God in mijn leven. Tot op dat moment was ik wel een trouwe catechisant en kwam iedere week in de kerk, maar ik leefde niet met God. Toen kwam ik erachter dat alleen een braaf kereltje zijn niet genoeg is, maar dat er buiten Christus geen leven is. Dat veroorzaakte een geestelijke verandering. En toen kwam het op me af: moet je ook anderen niet gaan wijzen op dat zij Hem nodig hebben? Toen was ik iets van zestien, en dan wil je geen dominee worden.'' Hij grinnikt. "Dat is dan niet stoer.''

Verwondering

Uiteindelijk kwam het er, in goed overleg met zijn ouders en predikant, toch van. Hij startte met veel twijfels aan zijn zesjarige opleiding. In het tweede jaar van zijn studie werd hem al gevraagd pastoraal werk te gaan doen. "Weer twijfelde ik heel erg, maar nee zeggen is ook zo wat.'' Daarom deed hij het, en hij heeft daar geen spijt van. "God hielp mij daarbij, en dat stimuleerde mij om verder te gaan. In het pastoraat leer je ook zelf niet veel te praten, maar vooral te luisteren. Dat is de kern van het pastoraat.''
En toen kwam er een beroep vanuit Nieuwe-Tonge. Wat ging er toen door hem heen? Hij denkt even na. "Verwondering'', klinkt de stem van zijn vrouw vanuit de keuken. Glimlachend beaamt hij dat. "Zeker met mijn leeftijd is het extra bijzonder dat mensen vertrouwen in je stellen en dat ze de zorg voor de gemeente aan je toevertrouwen.'' Heeft Bakker eigenlijk al contact opgenomen met andere predikanten van het eiland? "Schrijf maar op dat mijn naaste collega's kunnen verwachten dat ik contact met ze opneem. Zelf ben ik grootgebracht in kerkelijke verdeeldheid en ik ga steeds meer inzien hoe verdrietig dat is. Ik hoop dat ik iets kan bijdragen aan de eenheid van de verschillende kerken.''

Verse friet

De jonge predikant heeft zich voorgenomen het eiland goed te leren (ver)kennen. "Het eiland, dat zijn de mensen. Daar wil ik me dan ook op focussen. Ik wil mezelf niet opsluiten in dit huis. Voor de verhuizers ben ik friet gaan halen bij…'' Weer is het zijn vrouw die hem te hulp schiet. "Verse friet bij Donny's.'' Ook wil Bakker zich verdiepen in de geschiedenis van het eiland en aanwezig zijn bij belangrijke gebeurtenissen als de herdenking van de Watersnoodramp, om zo een band op te bouwen.
Hij ziet naar de bevestiging uit, maar er ook tegenop. "Toch overheerst het uitzien naar. Het is een bijzondere dag, om dan echt een dienaar van Christus te zijn in een ambt. Je bent een herder en leraar en hebt een grote verantwoordelijkheid. Blij ben ik dat er ook veel familie en vrienden bij zijn. Maar het gaat woensdag niet om de persoon, maar om de Heere en Zijn goedheid. Hij hoopt samen met zijn vrouw in alle rust het kerkelijk werk te doen. "In de verwachting dat de Heere dat zal zegenen. Hij is het die mij stuurt.'' Aan het eind van het interview wil Bakker nog één ding kwijt: "Iedereen is welkom!''