Na 100 jaar nog steeds een optimist

100 jaar worden én nog steeds met vrolijkheid en humor in het leven staan. Dat overkomt maar weinig mensen, maar mevrouw Groenhorst-van den Berg uit Middelharnis is een goed voorbeeld. Zodra de verslaggever binnenkomt en haar feliciteert, zegt ze: "Oh, kom ik nou in de krant?! Dan krijg je een zoen van me!"  

Door Lars Jacobusse

Mevrouw Groenhorst werd geboren in 1918, het laatste jaar van de Eerste Wereldoorlog. Ze leerde zwemmen van haar vader in de Jobshaven in Rotterdam. Haar vader was chauffeur bij de Lloyd en af en toe mocht ze een rondje doen op de motor. Zo leerde ze motorrijden. Ze doet het voor: "ik trapte eerst de motor aan en dan vroem, vroem" zegt ze, terwijl ze met haar hand gasgeven uitbeeld. Ze trouwde in '42, middenin de Tweede Wereldoorlog. Haar man was drogist, later runden ze het café "la Bella-Vue" aan de Bergweg in Rotterdam. Inmiddels dertig jaar geleden kwam ze naar Goeree-Overflakkee. De zoon van mevrouw Groenhorst overleed op 36-jarige leeftijd. Haar schoondochter Gonnie woont in Friesland maar is vandaag ook aanwezig: "Het is een eind, maar hier wil ik natuurlijk bij zijn." 

Mevrouw Groenhorst zit nu in Nieuw-Rijsenburgh en heeft veel meegemaakt. Een aantal jaren geleden  hadden de dokters haar bijna opgegeven. Mevrouw is hartpatiënt en het was een kwestie van enkele dagen, zo werd beweerd. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en ze zit er niet bij als iemand die al honderd jaar is; ze neemt het leven nog steeds met een scheutige hoeveelheid humor: "Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd." Het mag klinken als een cliché, voor haar is het iedere dag levende werkelijkheid. Dat wordt wel duidelijk als buiten in het zonnetje een foto wordt gemaakt: "moet ik netjes op de foto?" zegt ze, terwijl ze een heel deftig gezicht trekt. Even later zwaait ze naar de camera en trekt een lange neus. "Ze heeft niet alleen humor, ze was ook heel stijlbewust" vertelt haar schoondochter. "En wat ze aantrok, dat wist ze ook goed te dragen. Het zat netjes en het stond haar altijd goed, ze kon het hebben." 

Het verjaardagsfeest wordt gehouden met alle mensen van de groep waar ze woont. Er hangen overal slingers met 'hoera 100' erop en er is taart. Ook Jaap Bakelaar, een huisvriend komt het feest meevieren. "Mijn vrouw en ik hebben haar jaren geleden leren kennen toen ze in deze buurt kwam wonen. Ik kom er nu meerdere keren per week en het voelt inmiddels alsof het mijn moeder is. Je voelt je snel bij haar thuis." Dat kan ondergetekende alleen maar beamen.