"Wij zijn net gewone mensen, zeg ik wel eens.''

31 augustus 2018, 10:46 Algemeen 468 keer gelezen

MELISSANT - "Een kind vroeg aan haar moeder: 'Wat doen die mensen met die stokken?' De moeder snoerde meteen de mond van het meisje: 'Sssssht.' Ook springen mensen wel eens over heggen en hekjes om ruimte te bieden.'' Dat vertellen Leo (53) en Bianca (40) Wessel uit Melissant, beiden blind. Samen hebben zij het initiatief genomen voor de oprichting van een oogcafé op het eiland, dat binnenkort van start gaat.

Tekst en foto: Erwin Guijt

De reden daarvoor is dat er volgens de Wessels een hoop onwetendheid is over blinden en slechtzienden. "Mensen reageren niet altijd tactisch. Je hoeft niet stokstijf te blijven staan als je ons ziet lopen, dan botsen we juist tegen je op. Dan denk ik; zeg de volgende keer gewoon even goedendag, dan hoor ik waar je bent.'' Het echtpaar merkt ook dat mensen halsbrekende toeren uithalen om de blinden -herkenbaar aan hun roodwitte stokken- te ontwijken. "Ze springen zelfs over heggen en hekjes om ons maar niet te raken.''

Eerste gezicht

Waar liep het echtpaar tegenaan toen ze op het eiland kwamen wonen? "Toch wel die onwetendheid. Als een blinde een stok uitsteekt als teken dat hij/zij gaat oversteken, is het niet zo handig dat een automobilist na aanvankelijk afgeremd te hebben, toch nog even een straal gas geeft om er maar voorbij te kunnen.'' Bianca heeft nog een ander voorbeeld. Toen zij op een kinderboerderij waar minderbegaafde mensen werkten aan de slag wilde als vrijwilliger, stuitte zij op weerstand. "Hoe moet je dan controleren of het konijnenhok wel goed schoongemaakt is?, was de vraag. Waarop ik zei dat ik dat prima kon voelen en/of ruiken. Mensen zien vooral veel problemen, terwijl wij juist veel mogelijkheden zien. Dat is een stukje onwetendheid. Soms wordt je een beetje behandeld alsof je melaats bent. Dat is zo jammer.''

Het is helemaal niet de bedoeling dat blinden alles uit handen wordt genomen. "Als anderen het voor je blijven doen, kun je het nooit zelf leren. Er is bijna overal wel een mouw aan te passen, zolang je maar doorzettingsvermogen hebt én anderen je de kans geven. Blinden en slechtzienden kunnen veel meer dan mensen op het eerste gezicht denken.'' Bianca, glimlachend: "Mensen denken dat het voor ons zo erg is, terwijl ik dan denk: wat is er erg aan?''

Zelfredzaamheid

Het concept van een oogcafé is niet nieuw. In Goes en Rotterdam zijn al zulke plekken, waar lotgenotencontact kan plaatsvinden. "Maar die steden zijn nog een eind weg, zeker als het reizen niet zo eenvoudig is. En hoewel ik niet meer kan werken, wil ik nog wel wat doen. Daarom heb ik contact opgenomen met verschillende professionele organisaties en verenigingen op dit gebied, om iets van de grond te krijgen. De Oogvereniging betaalt bijvoorbeeld de huur van een zaal in het wijkcentrum van Middelharnis. ''

Toen het echtpaar aan het winkelen was, kwamen ze een ander blind echtpaar uit Sommelsdijk tegen. De vrouw van dat echtpaar merkte op dat het jammer was dat er niets specifieks te doen was voor blinden. "Dus toen zei ik: daar zijn we nu net toevallig mee bezig!'' Wessel weet dat er rond de twintig blinden en (erg) slechtzienden op het eiland wonen. Voor hen, hun familieleden en zorgdragers is het oogcafé bedoeld. De eerste paar weken van het café zullen in het teken staan van kennismaking en het met elkaar brainstormen over de mogelijkheden. Eigenlijk alles wat de zelfredzaamheid van blinden en slechtzienden kan bevorderen.

Handschoenen

En wie kan dat beter weten dan het echtpaar uit Melissant? Afgezien van anderhalf uur huishoudelijke hulp per week doen zij alles zelf. Bianca is van plan om een nieuwe studie op te pakken. Beide zitten op dansen en regelmatig bezoeken ze musea en andere uitgaansgelegenheden. De sinds 2015 gekregen blindengeleidehond van Leo is voor buiten de deur onmisbaar. Bianca hoopt binnenkort ook een viervoeter te krijgen. De huishoudelijke hulp is dan nog nodig voor de wat grotere schoonmaakwerkzaamheden en het lezen van de verpakkingen in de koelkast, om te voorkomen dat voedsel over de datum raakt.

"Het oogcafé is dan ook niet alleen bedoeld van: waar loop jij tegenaan? Letterlijk en figuurlijk'', grinnikt Leo. "Maar eveneens om elkaar te wijzen op de verschillende mogelijkheden die er zijn om autonomer en actiever te worden. Praktisch: waar vind ik instanties? Hoe kan ik een museum bezoeken? Pasgeleden waren we bij het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Daar werden speciaal voor ons allerlei dingen uit de vitrine gehaald die we (met handschoenen aan) mochten voelen.'' Het oogcafé moet in de ogen van het echtpaar fungeren om wederzijds begrip te bewerkstelligen, als vraagbaak en voor lotgenotencontact. "Gezellig bij elkaar komen en eventueel activiteiten ondernemen. Misschien willen we ook nog wel de scholen op het eiland bezoeken.'' Kortom, aan de ideeën van het echtpaar zal het niet liggen om het oogcafé tot een succes te maken!

De opening van het oogcafé is op 13 september van 14.00 tot 16.30 uur. Voor opgeven of meer informatie: l.wessel34@gmail.com of 0648326101. De eerste reguliere avond is 27 september, van 9.30 tot 12.00. Vanaf oktober is het oogcafé de tweede donderdag van de maand 's middags en de vierde donderdag van de maand 's ochtends in het wijkcentrum aan de Doetinchemsestraat, Middelharnis.