Vier keer goud voor Mèkkerstee bij internationale kaaskeuring

OUDDORP - Nederland is een echt kaasland. Regelmatig zijn er, verspreid door het hele land, diverse kaaskeuringen. Daarnaast zijn er ook internationale wedstrijden. De grootste wordt georganiseerd vanuit het Verenigd Koninkrijk. De Mèkkerstee zond vier kazen in. Die vielen in de smaak: alle vier werden ze beoordeeld met de eerste prijs in hun categorie.

Gezeten in de schaduw van een boom en vlakbij het nieuw geplaatste insectenhotel zit Piet den Hertog, eigenaar van de Mèkkerstee, op zijn praatstoel. “Bij die wedstrijd worden uit zo’n dertig landen kazen ingezonden. Sinds een jaar of zeven doen wij ook mee.’’ Er zijn allerlei verschillende categorieën, waarvan hij er verschillende opsomt. Vanuit de Mèkkerstee werden er vier kazen ingezonden: twee geitenkazen en twee koeienkazen. En alle vier werden kregen ze dus goud. De oude geitenkaas werd ook nog de allerbeste uit elf categorieën biologische kaas.

Vier miljoen liter
“Het is voor de kaasmakers een kroon op hun werk. En niet alleen voor hen. Want goede kaas maken begint bij de basis: goed voer en goede verzorging van de geiten. Uiteindelijk eindigt het door een productieproces in de kaas. Maar de hele aaneenschakeling, de hele keten zogezegd, moet goed zijn om tot een mooi resultaat te komen.’’ Dat is het geheim van goede kaas. De ingezonden kazen zijn door de groothandel opgestuurd. Het is dus niet zo dat er speciaal één kaas gemaakt wordt om op te sturen. Den Hertog lacht: “Dat we hier lekkere kaas maken, wisten we al. Het is mooi dat de consument dat bevestigt. Want je kunt nog zoveel prijzen winnen, maar als de kaas niet gekocht wordt, houdt het op.’’
De kaasverkoop bij de Mèkkerstee gaat goed, ondanks dat er veel kaas op de markt is. “We zien dat de vraag naar de kazen nog steeds toeneemt.’’ Per jaar wordt er vier miljoen liter melk op de Ouddorpse boerderij verwerkt. Via een coöperatie komt namelijk alle geitenmelk van het eiland bij de Mèkkerstee terecht. Die wordt tot kaas verwerkt en via een groothandel worden de kazen dan verder verhandeld. “Dus de vier gouden kazen zijn echt een eilandelijke verdienste.’’ Den Hertog is er blij mee. “Het geeft voldoening en voor de handel is het goed. Ook onze zorgcliënten leven erg mee.” Hij blijft echter nuchter: “Het is een momentopname. Maar zeker in deze toch wel zwaarmoedige tijd is het een opsteker.’’

Radeloos
Inderdaad zijn het turbulente tijden voor de agrarische sector. Hoe ervaart Den Hertog dat? “Toen het stikstofkaartje werd gepubliceerd, kwam dat hard binnen. Ik was echt even van slag. Bijna 25 jaar lang ben je bezig om een mooi biologisch bedrijf op te bouwen. En praktisch: alle vijf de kinderen willen graag door met het bedrijf. Gezamenlijk hebben ze recent een toekomstvisie geschreven, onder leiding van een professioneel bureau. En dan komt opeens dit.’’
“Er zit behoorlijk wat onrecht in het plan zoals het er nu ligt. Wat denk je van die vele schepen die naar de Nederlandse havens komen, hoeveel stikstof die uitstoten? Nu lijkt alles voor rekening van de boeren te komen. Aan de andere kant ben je ook ondernemer: we zullen door moeten. Nu is er een patstelling: de overheid houdt voet bij stuk en veel boeren zijn radeloos.’’ Deze week hoorde Den Hertog het nieuws dat biologische bedrijven (zoals de Mèkkerstee) wellicht een uitzondering gaan vormen. “Voor het eigen bedrijf is dat fijn, maar je staat als boeren samen aan de lat. De eenheid die er nu is, moeten we vasthouden.’’

Veedichtheid
Niet alleen bij de ondernemer zelf hakte het nieuws erin. “Wat dacht je van onze zorgcliënten? Die kwamen met vragen als: moeten straks alle geiten doodgemaakt worden? En: moeten wij hier straks weg?’’ Inmiddels heeft de Mèkkerstee een juridisch expert ingehuurd om te kijken wat de effecten van de wetgeving op het bedrijf zullen worden. “Het is ingewikkelde materie. Maar agrarische activiteit hoort op het eiland. De veedichtheid is hier bovendien laag. Kijk naar geitenboeren. Daarvan zijn er vijf, verspreid over het hele eiland: van Ouddorp via Oude-Tonge naar Ooltgensplaat en twee daartussen in.’’
Zelf is Den Hertog niet iemand die snel gaat protesteren. “Ik zie meer heil in met elkaar het gesprek aangaan. De toekomst bestaat op dit moment uit veel vraagtekens. Maar er zal toch, linksom of rechtsom, een oplossing moeten komen. Langs welke weg dat gaat en hoe dat eruitziet weet ik niet. Dat er iets moet gebeuren, is duidelijk. Maar hoe gaan we dat dan met elkaar oppakken? Daar moeten we over in gesprek. Boeren zullen er altijd blijven. Ik hoop dat we als sector elkaar vasthouden.’’ (Tekst en foto: Erwin Guijt)