Juf Marijke Bechthum neemt afscheid van School met de Bijbel

SOMMELSDIJK - Jarenlang was juf Marijke Bechthum als remedial teacher een vertrouwd gezicht binnen de School met de Bijbel in Sommelsdijk. Vele leerlingen schoven in haar kamer aan tafel voor een taalspelletje, rekenoefening of extra leesles. Vrijdag 29 oktober nam ze na 25 jaar afscheid van het onderwijs en werd ze door leerlingen en collega’s flink in het zonnetje gezet.

Door Klazina de Bakker

Juf Marijke Bechthum (66 jaar) kwam altijd lopend naar haar werk, maar daarvan was vrijdagochtend geen sprake. Ze werd, geheel in stijl, opgehaald door een heuse limousine. Die bracht haar bij de ingang van de school, waar leerlingen en collega’s een feestelijke erehaag vormden om de juf te verwelkomen. Een mooi begin van een bijzondere dag, vol verrassingen en blijken van waardering, die afgesloten werd met een heerlijk diner.

Onderwijs

Juf Marijke Bechthum is geen geboren Flakkeese. Haar wieg stond in Den Helder, waar ze opgroeide en haar schooltijd doorbracht. “Het liefst wilde ik kleuterjuf worden”, vertelt ze, “Maar het liep toch anders. Vanaf mijn zeventiende werkte ik in verschillende kindertehuizen in Ermelo en Zeist, waar onder andere moeilijk opvoedbare jongeren met een beperking woonden.” Toch bleef het onderwijs trekken en toen juf Marijke een vacature zag bij de schoolbegeleidingsdienst in Kampen, greep ze haar kans. Ze ging er aan de slag als psychologisch assistent en genoot van het afwisselende werk. “Ik kwam op allerlei scholen in de regio voor testen en observaties, zowel psychologisch als didactisch. Daar hoorde natuurlijk ook de nodige verslaglegging bij. Als ik naar een school op Urk moest, ging ik tussen de middag altijd een visje eten.” Lachend: “Ik ben nog steeds gek op vis, dat moet haast wel als je uit Den Helder komt.”

Remedial teaching

Tijdens een berghuttentocht ontmoette juf Marijke haar man Leen, die afkomstig is uit Nieuwe-Tonge, en zo kwam ze na haar huwelijk in Sommelsdijk wonen. “In het begin heb ik me vooral gericht op het wennen aan de nieuwe omgeving en het getrouwd zijn, maar na een poosje wilde ik toch graag weer iets in het onderwijs gaan doen. Zo kwam ik als vrijwilliger op de Albert Schweitzerschool in Stad aan ‘t  Haringvliet terecht en later ook op Het Kompas in Middelharnis. Ik hield me bezig met remedial teaching, maar ik heb bijvoorbeeld ook alles op het gebied van spelling in kaart gebracht en daar werkbladen voor gemaakt.”

Spontaan kusje

Juf Marijke en haar man kregen twee dochters, die inmiddels allebei getrouwd zijn. Er zijn ook al twee kleinkinderen geboren. Toen de jongste dochter drie jaar was, ging juf Marijke aan het werk als onderwijsassistente op de School met de Bijbel in Sommelsdijk, een functie die helemaal bij haar paste. “Ik volgde verschillende cursussen voor sociale en emotionele begeleiding. Zo werd ik leraarondersteuner. Onze jongste dochter mocht al meedraaien in de kleuterklas, dat maakte het voor mij gemakkelijk.” Juf Marijke deed haar werk met veel plezier. “Het is zo leuk om met leerlingen van allerlei verschillende leeftijden te werken. Kinderen zijn eerlijk, ze zeggen gewoon wat er in hen opkomt. Ik kreeg eens spontaan een kusje op mijn wang van een leerling, die zei: ‘Ik vind jou lief!’ Een ander kind legde eens een handvol muntgeld op tafel, dat hij mij wilde geven voor mijn hulp. Dat heb ik uiteraard vriendelijk geweigerd, maar zulke dingen zijn hartverwarmend om mee te maken.”

Praten met Playmobilpoppetje

Door de jaren heen is er volgens juf Marijke wel het één en ander veranderd wat betreft remedial teaching. “Vroeger was er vooral aandacht voor de didactische begeleiding. Dan was je bezig met rekenen, spelling, lezen of motoriek. Pas later kwam de sociaal emotionele begeleiding erbij. Dat sprak mij trouwens erg aan. Ik vond het echt een uitdaging om een leerling daarin verder te helpen. Het is prachtig als een verlegen kind wel durft te praten via een Playmobilpoppetje of als een teruggetrokken kind de leidersrol kan nemen in een samenwerkingsspel.” Of de kinderen veranderd zijn? Daar denkt juf Marijke even over na. “Kinderen zijn door de jaren heen veel vrijer geworden. Er is veel meer openheid, ook in de gezinnen. Tegelijk zie je het aantal kinderen met sociaal emotionele problemen toenemen. Er is gelukkig wel minder angst en schaamte om daarover te praten.”

Dankbaar

Haar afscheid van het onderwijs roept dubbele gevoelens op. “Ik zal het werk enorm gaan missen. Tegelijk kijk ik er naar uit om met mijn man, die ook al enkele maanden met pensioen is, lekker te gaan wandelen en fietsen. Het is een moment waar je naar toe groeit. Ik ben dankbaar dat ik de gezondheid heb gekregen om dit werk zo lang te doen. Elke dag ging ik met plezier naar school. Dat is nu voorbij. Maar het is mooi geweest. Het is goed zo.”