Plastic
Iedereen zal wel begrijpen dat hier een zorgpunt ligt waar wat aan gedaan moet worden. Je rommel opruimen is een taak die we reeds vroeg in ons leven van onze ouders hebben geleerd, als het goed is tenminste. Kennelijk hapert er bij veel mensen wat aan goed fatsoen. En dat is een wat pijnlijke constatering. Een constatering overigens die ook bermen in ons land betreft. Het is soms diep treurig wat voor rommel mensen niet zomaar van zich afgooien. Een strak handhavingsbeleid zou hier denk ik veel ten goede kunnen betekenen. Maar laten we weerkeren naar het plastic in de Middellandse Zee.
Het is natuurlijk zonneklaar dat we in onze wereld plastic nodig hebben. We leven in onze eeuw met veel mensen samen. We hebben ook een hoog niveau van welvaart. Daar hoeven we niet op voorhand negatief over te doen. Er zijn helaas mensen die vinden dat we heel zuinig moeten leven, maar die zelf wel volop van onze welvaart profiteren. Het meest duidelijk kwam dit wel tot uiting bij de demonstratie van schoolkinderen voor het klimaat, die daarna massaal bij de Mac gingen eten. Kennelijk was het deze jonge mensen ontgaan dat vlees en de productie van fastfood enorm bijdragen aan de CO2-hoeveelheid in de atmosfeer. In dergelijke gevallen is het nuttig om de wereld te verbeteren en bij jezelf te beginnen. Een euvel wat bij veel moderne klagers en demonstranten nogal veel opgeld doet. In ieder geval een punt om over na te denken. Wie de wereld wil verbeteren, moet bij zichzelf beginnen.
Het is echter wel waar dat er in de zee en de oceanen veel te veel plastic terecht komt. Daarom is het belangrijk dat we op dit punt iets gaan doen. Er wordt de laatste tijd veel gepraat over het klimaat. Maar dat kunnen we mijns inziens niet echt beïnvloeden, omdat dit bepaald wordt door de zon en de kracht daarvan. We kunnen echter wel wat doen aan de vervuiling van de aarde en het verbruik van grondstoffen. Het is niet goed als we het milieu slecht onderhouden. We kunnen niet maar doorgaan met troep in de zee te gooien. Daarom is een aanpak van de problemen noodzakelijk. Het is echter wel lastig om daar iets aan te doen. De zee is niet een terrein waar makkelijk toezicht kan worden gehouden. Bovendien is het toerisme een belangrijke bron van inkomsten. Er zal dus heel wat nodig zijn om op dit punt iets te bereiken. De landen zullen zelf iets moeten doen en bovendien zijn er internationale afspraken nodig. Of dat allemaal gaat lukken, is de vraag. Daarom is het goed om maar klein en dicht bij huis te beginnen. Alle kleine beetjes helpen, zegt het spreekwoord. Ooit stond er een klein jongetje op een strand vol met aangespoelde vissen. Hij gooide er af en toe één terug. Een voorbijgangers maande het jongetje om daar maar mee op te houden, want het hielp toch niet. Waarop hij zei: "Nee, niet voor al die vissen die hier liggen, maar wel voor die ene die ik nu terugwerp." Kijk, zo krijgen kleine stapjes betekenis. Laten we dat eens onthouden.
Tenslotte ligt er ook vanuit de Schrift een opdracht om goed met de aarde om te gaan. De Heere leert ons om de aarde te bouwen en te bewaren. Er staat niet dat we de aarde moeten leegroven. Daarom mag van christenen gevraagd worden om daarop alert te zijn. Rommel hoort niet in de zee, maar in de vuilnisbak. En bovendien moeten we niet meer ervan maken dan beslist nodig.